blednąć

blednąć
blednąć {{/stl_13}}{{stl_7}}|| {{/stl_7}}bladnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IVb, blednąćnę, blednąćnie, blednąćnij, blednąćdłem || blednąćnąłem, bladł || blednąćnął, blednąćdła, bledli {{/stl_8}}{{stl_22}}– zblednąć {{/stl_22}}{{stl_7}}|| {{/stl_7}}{{stl_22}}zbladnąć {{/stl_22}}{{stl_8}}dk IVb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o cerze: stawać się bladym, tracić rumieniec': {{/stl_7}}{{stl_10}}Blednąć w chorobie. Zblednąć ze złości, wściekłości, strachu. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić wyrazisty kolor, blask; blaknąć, płowieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sukienka zbladła po praniu. Gwiazdy już zbladły na niebie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić znaczenie, stawać się nieważnym, nieistotnym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czyjaś sława blednie. Bolesne odczucia zbladły po latach. Zblednąć w czyichś oczach. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • blednąć — ndk Vc, blednąćnę, blednąćniesz, blednąćnij, bladł (blednąćnął), bladła (bledła), bledli 1. «stawać się bladym lub bledszym niż poprzednio, tracić rumieńce, naturalną barwę twarzy» Blednąć ze strachu, ze złości. Bladł i czerwieniał na przemian. 2 …   Słownik języka polskiego

  • gasnąć — ndk Vc, gasnę, gaśniesz, gaśnij, gasł (gasnąćnął), gasła, gaśli 1. «przestawać się palić, płonąć, świecić» Latarnie uliczne, światła, świece gasną. Ognisko gaśnie. ∆ Motor, silnik gaśnie «motor, silnik się wyłącza, przestaje pracować» 2.… …   Słownik języka polskiego

  • bladnąć — ndk Vc, bladnąćnę, bladnąćniesz, bladnąćnij, bladł (bladnąćnął), bladli (bledli) → blednąć …   Słownik języka polskiego

  • blednięcie — n I rzecz. od blednąć …   Słownik języka polskiego

  • jaśnieć — ndk III, jaśniećeje, jaśniećniał 1. «wydawać silny, jasny blask, światło, świecić mocno, promienieć» Słońce jaśnieje. Neony jaśniały. ◊ Jaśnieć szczęściem, radością itp. «wyrażać, uzewnętrzniać szczęście, radość itp.; być szczęśliwym, wesołym itp …   Słownik języka polskiego

  • mienić się — ndk VIa, mienić sięnię się, mienić sięnisz się, mień się, mienić sięnił się «przybierać różne, zmieniające się odcienie jakiejś barwy, zmieniać barwę, błyszczeć różnymi barwami; lśnić się, skrzyć się» Rzeka mieni się w słońcu. Łąka mieniła się od …   Słownik języka polskiego

  • twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

  • wrażenie — n I 1. rzecz. od wrazić. 2. lm D. wrażenieeń «uświadomiona reakcja narządu zmysłowego na bodziec zewnętrzny» Wrażenia smakowe, słuchowe. Wrażenie barwy. Wrażenie bólu. 3. lm D. wrażenieeń «stan psychiczny wywołany jakimś bodźcem; przeżycie,… …   Słownik języka polskiego

  • złość — ż V, DCMs. złośćści, blm «stan irytacji, wzburzenia; gniew, pasja, wybuch gniewu; także: uczucie wrogości, urazy do kogoś» Bezsilna, głucha złość. Atak, paroksyzm złości. Napady złości. Błysk złości w czyichś oczach. Mieć, odczuwać złość do kogoś …   Słownik języka polskiego

  • bladnąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}blednąć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”